Wybory czerwcowe, wybory do Sejmu i Senatu przeprowadzone w 2 turach 4 i 18 VI 1989, których rezultat miał decydujące znaczenie dla załamania się dyktatury komunistycznej w Polsce. Obowiązująca w nich Ordynacja wyborcza z 7 IV 1989, ustalona w trakcie obrad Okrągłego Stołu, określała w pełni demokratyczny charakter wyborów do Senatu i częściowo demokratyczny do Sejmu. Zdecydowana większość posłów (425) miała zostać wybrana w 108 okręgach, którym przypisano – w zależności od liczby mieszkańców – od 2 do 5 mandatów. W każdym okręgu z góry przeprowadzono podział mandatów dla poszczególnych ugrupowań koalicji rządowej (PZPR-ZSL-SD i 3 stowarzyszeń chrześcijańskich Pax, PZKS i UChS) oraz dla kandydatów bezpartyjnych (o te mandaty mogli się ubiegać zarówno kandydaci opozycji, jak osoby bezpartyjne związane jednak z władzami PRL). Pozostałych 35 miejsc w Sejmie przeznaczono dla kandydatów z tzw. listy krajowej, która – wobec odmowy wejścia na nią kandydatów z „S” – w całości została przyznana koalicji rządzącej.
źródło:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz